اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
تنها تلاش می کنم سپید بمانم.
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
آمار : 157009 بازدید
Powered by Blogsky
دیشب دلم برای همسرم سوخت!
صدای آرام اما محکمش
آرام آرام
بیدارم کرد.
شنیدم که چگونه با به دوش کشیدن قطعیتی
- که بی شک خود از آن اطمینان نداشت-
تلاش کرد مادرش را آرام
و قوی کند...
شنیدم که چطور با دادن امیدهای محکم
و سرزنش های دوست داشتنی
تکیه گاهِ مادرش شد...
شنیدم که چطور
مادرش را که دیشب
در بندِ افسردگی
گرفتار می نمود؛
بالا کشید...
خداحافظی که کرد
سکوت که حاکم شد
تخت را که رها کردم
آغوش کوچکش که پناهم داد
عذرخواهیش از اینکه بیدارم کرد، تمام که شد
در جواب سوالم ، از افسردگی مادرش که هیچ نگفت
فهمیدم
که چه تلاشی می کند هر لحظه
تا همسرش
باز
در بند افسردگی دچار نیاید...
سپیده
سه‌شنبه 12 شهریور‌ماه سال 1392 ساعت 10:56 ق.ظ
ای شاعر خوب با ادب!
خوش ب حال تو!
که این همه فشارم و سنگینی بر شانه های همسرم؟
سلام
کسی که صاحب احساس است با ادب سر و کار دارد شعر میسراید حتما ادم خوبیست دختر خوبیست باید یک روز به چشمان همسرت نگاه کنی و ببینی که چطور تمام امیدش را به تو بسته بی گمان بعداز نگاه عمیق به او بیشتر از همیشه دوستش خواهی داشت
خوشحالم سپیده جان
ممنونم مامان نسرینم
یک حقیقت تلخی هم وجود دارد سپیده جان. آدم ها تا یک برهه ای می توانند سنگینی دیگری را بر دوش بکشند و همچنان دوستش بدارند. وقتی بار کسی را ممتد بر دوش می کشی، یک جایی عشق جای خودش را به ناچاری یا دلسوزی می دهد. برای حفظ عاشقانه هایمان، یک جایی باید مشکلاتمان را قاطعانه حل کنیم و بارمان را از دوش دیگری برداریم. به خصوص وقتی دیگرانی هم هستند که به شانه های او آویخته اند.
کاملاً به این حقیقت تلخ واقفم و برایش دارم در نهایت تلاش خود دست و پا می زنم شادی جان!
مطمئن باش!
سلام.
خیلی خوشحالم از دیدن سپیده این جا.
خیلی نوشته های کوتاه قشنگی داری. و من خیلی ناسیونالیست گونه ربطش می دم به طبیعتی که توش رشد کردی عزیز.
سلام.
ممنونم.
و خوش آمدی به اتاقم...
افسردگی تنها یک حالت روحی است و قابل پیشگیری و درمان. متاسفانه اغلب آدمهای درونگرا با آن دست به گریبانند و در بین ما ایرانیان به دلیل پیشینه فرهنگی بسیار شایع است.
کتاب از حال بد به حال خوب دیوید برنز را پیشنهاد می کنم. بسیار راه گشاست.
ممنونم.
خداخیرش بده!!!!!!!!
آره واقعاً!
خوش ب حالت ک همسر چنین محکمی داری ک با وجود این همه فشار باز هم حواسش ب تو نیز هست و صد البته خوش ب حال همسرت ک تو اینهمه ب فکرشی>>>> زئوج خوشبخت>>> خوشبختی تان بر قرار و پایدار....
فدای تو نازنینم که این همه خوب بلدی خوشبخت ببینیمان... و این خوب است... خیلی خوب...
سپیده که منبع انرژی و یک عالمه حس خوب است و اصلن به این شعر نمی‌آید
ببین چه روزگاری شده که نشسته این ها را اینجا نوشت!