اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
تنها تلاش می کنم سپید بمانم.
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
آمار : 156994 بازدید
Powered by Blogsky
زمان مهربانی طی شد ...
واقعاً چه چیزی ما را "مهربان" و "نامهربان" می کند؟
چه چیز به ما قدرتی می دهد که خودخواهی هایمان را نبینیم و خدمت کنیم به آنی دیگر؟
کجا یاد می گیریم بی دغدغه و رها ببخشیم ...
از حسادت چشم بپوشیم و شادی دیگران بشود محور تصمیماتمان ...
انسان کجا مرز تمرکز روی نیازهای خودش را پشت سر می گذارد؟
چرا انگار قدیم ها این کار راحت تر بود؟
اصلاً چگونه کسانی را انتخاب می کنیم که می توانیم به آن ها محبت کنیم و کسان دیگری هستند که نمی توانیم ...؟
باید به خودمان اصرار کنیم ؟
باید برای محبت داشتن به کسانی ، تلاش کنیم ؟
واقعاً
کی ،
کجا؛
بهار مردمی ها، دی شد ؟
سپیده
شنبه 7 آذر‌ماه سال 1394 ساعت 11:13 ق.ظ
سپیده من فکر می کنم، ما داشته ها و دانسته هایمان را از بزرگترهایی گرفته ایم که تو می گویی مهربانی کردنشان و شادی بخشیدنشان راحت تر از ما صورت می گرفته است. من نمی توانم این حرف را تایید کنم. اگر بخشش و مهربانی از ته دل بوده باشد، پس وجود اینهمه آدم خشمگین و نالان از رنج های گذشته و بی وفایی های دیگران چه معنایی می تواند داشته باشد. و راستی چطور آن آدم های مهربان و بخشنده چنین فرزندانی نامهربان و خودخواه پرورش داده اند. من فکر می کنم در گذشته، تعارفات و اجبار زیربنای بسیاری از این به ظاهر بخشش ها و مهربانی ها را تشکیل می داده است. اما یک باور قشنگ در آدم ها بود و آن همسو شدنشان با هستی بود. مزیت نسل ما بر مادرها و پدرهایمان اما آگاهی ماست. ما حالا می دانیم که نمی شود ادای مهربانی و بخشش درآوریم و گوش بچه هایمان را از قصه بخشندگی خودمان و نامهربانی دیگران پر کنیم. آگاهی مان به ما می گوید که نباید نیازهای خودمان را نادیده بگیریم و نقاب بزرگواری و خدمت بر چهره مان بزنیم. این آگاهی ها خیلی خوب است اما اگر با هستی همسو نباشیم نمی توانیم به جا ببخشیم. به جا خدمت کنیم. به جا مدافع نیازهایمان باشیم.
مدام در حال فکر کردن به پاسخت هستم ...
همسو شدن با هستی برای من معنی اش این است که چارچوبها و برنامه های زندگی ام را انتخاب کنم اما هرازگاهی که هستی خانم، هوس می کند تغییراتی درشان ایجاد کند، داد نزنم، فریاد نزنم، چنگش نیندازم، عصبانی نشوم. آرام و بی صدا همراهش شوم تا از او بیاموزم.
مقام بالاییست گوییا ...