اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
آنجا که تماشا کم است
حس خوب امروزم شبیه عطر ورساچه ی صورتی ست .
خنک و سبک و بازیگوش!
پسر عمه های شیرین آمده بودند دیشبم را بسازند، ساختند به بهترین شکل و هنوز نرفته اند . از شما چه پنهان امیدم هست که برگردم خانه و باشند هنوز ...
لازانیا پختم ... نرم شده بود و لذیذ جایتان خالی!
و فکر کردم به این از دست دادنی ها ... دوست دارم ببرمشان با خودم... آن دورها... همان دورها که خودمان قرار است برویم...
از دست دادنی های دنیا همیشه بیشتر از به دست آوردنی هایش است... بزرگتر یا مساوی!
هیچ کاریش هم نمی شود کرد آقا!
فقط یکی!
یک روزی توی اردوی معماری، جلوی یکی از بناهای زیبای تاریخی ایستاده بودیم، یادم هست که استادم خیره به ظرافت رقص آجرهای روی هم گفت: "سپیده؛ تماشا نکن، ببلع! از دستت می رود این لحظه، تصویرش نکن؛ ببلع!"
و من از آن روز عادت کردم تمام از دست رفتنی هایم را ببلعم!
چاره ای نیست... انسان پیوسته در از دست دادن است ... ببلعید حال روزهای خوشتان را! رفتنی ها را سرآخر رها باید کرد به رفتن ... رفتنی نامش رویش است؛ نرود اگر بیات می شود ... و رسم طبیعت، دور ریختن کهنه هاست و نو شدن... پیوسته نو شدن ...
گمانم از دست دادن به این نظم، آن قدر ها هم ترس نداشته باشد!
هان؟
سلام ـ
مثله شاعر ها می نویسی ـ
خیلی عالیه ـ موفق باشید .
سلام .
اگه تعریف شاعر "هر آنکسی که عمیق می اندیشد و عمیق احساس می کند و زیبا به کلام می آورد اندیشه ها و احساس هایش را"،من شاعرم! :) شما چطور؟
این پیوسته نو شدن ترس دارد. اما که چه! قرار نیست ترسهامان مسیر زندگی ما را شکل بدهند. فکر می کنم باید بزنیم به دل ترس ها. بگذاریم جسارتمان پیش ببردمان.
اساسی موافقم.
قول روزانه نویسی و حکایت هزار وعده خوبان ...
آخ آخ.
عادت نکردم هنوز
چه خوب و زیبا نوشتی.. این شکوفایی در نوشته‌هات را به وقت شیدایی دوست دارم
خودم هم ... خودم هم ... خووودم هممم...