هنر

استاد زبانمان می گفت: 

"Without Art , nothing happens in world!"

به این مظمون که هنر - باشد یا نباشد- اتفاقی در دنیا نمی افتد.

هر چند بحث هایی با این مسئله دارم اما در کل در دسته ی موافق های این جمله قرار گرفتم.

بعد سال ها مبارزه بر سر انتخاب رشته ای هنری ،‌امروزها به این نتیجه رسیده ام که

 اول "علم"، 

 بعد هر چیز دیگر که می تواند هنر هم باشد حالا ... 

اعتراف می کنم که خیلی بی رحمانه حد و مرز هنر را در زندگیم مشخص کرده ام رفته پی کارش.

با این همه،

 معجزه ای دارد هنر هنوز در من؛ 

این خاصیت را دارد که من را بهتر کند!

نه حالم را! 

خودم را!

مثلاً "مسیر"‌قمیشی را گوش کنید.

شما را آدم بهتری نمی کند؟