اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
تنها تلاش می کنم سپید بمانم.
ادامه...
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
آمار : 157442 بازدید
Powered by Blogsky
من خواب دیده ام!
خواب های بد!
دیشب را تا خودِ صبح!
خوابِ‌مادر را که همه ی فامیل را جمع کرده بود ببینند و داشت یک خانه ی قصر مانندی را پارچه کوب می کرد و زینت می داد و تور می زد...
سینا را که شب ها با مادر توی یک اتاق می خوابید و باز دعوایشان شد و باز من رفتم درستش کنم و توی حرف هایش گفت که ه.ر.و.ئ.ی.ن می کشد ؛
و مادر به استیصال و سرزنش و عصبانیت نگاه به من کرد...
و احسان را که خسته گوشه ای نشسته بود و درد داشت...
و پدر را، که نبود!
و من چقدر تنها بودم در تقلای جمع و جور کردن این همه!
سپیده
یکشنبه 29 تیر‌ماه سال 1393 ساعت 08:45 ق.ظ
چه اعتراف قلب سوزانی
تو که اینطور ایستادی در ضلع اتفاقات را دوست دارم
سخت ... سخت ... سخت بود! ناهید. سخت بود!
راست می گویی. وقتی اتحادمان از سر اشتراک یک ضعف و کمبود است، اتحاد صمیمانه تری است.
وقتی از وسوسه ی برگشتن سر مواضع قبلی نوشته بودی، دقیقا همین حس صمیمت را پیدا کردم. من هم مدام در مسیر زندگی ام، وسوسه می شوم برای برگشتن سر مواضع قبلی ام. ولی مثل تو هی مقاومت می کنم. گاهی وسوسه برنده می شود و گاهی من. این که همیشه وسوسه برنده نمی شود، را خیلی دوست دارم. خودم را وقت هایی که برنده می شوم خیلی دوست دارم.
یک جای کار یک اشکالی دارد اما،
من توی موضع قبلی با تو صمیمی تر بودم!
موضع جدیدم صمیمیتی تعریف نکرده شادی!
و من خودم را اینجا انتخاب کردم اما دوست ندارم!