اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
ببین... قانون دارد همه چیزم!
شب است.
روی مبل می نشینم و به تو نگاه می کنم.
که چقدر بزرگتر شده ای...
که این ریش تازه چقدر عجیبت کرده!
***
دانه های سپیدِ موهایت را با چشم می شمارم و می اندیشم
چقدر راه مانده تا بشوی یک مردی آنچنان قوی که من خود را یله بر آن رها کنم... هر چند اصلاً شک دارم من بلد باشم این کار رابکنم... آنچنان که نه بر مادرم کردم نه بر پدرم و نه حتی ... بر خدایم...
کار می کنی.
خسته ای .
و من چقدر خوب بلدم به آغوشی و بوسه ای و کلامی شاید همراهشان، این خستگی را بتکانم بریزم دور،
اما؛
همین من چقدر سخت می گیرم به بوسه هایم...
به دست هایم...
که مبادا بشوند ابزار!
بوسه های من
بر شانه های تو
نباید بشوند ابرازِ هیچ چیز دیگری...
بوسه ها و نوازش ها،
خود
هدف اند!
وقتی برسی به لحظه ای که عشق از درونت طلبش کند؛
وصالش را جایزی...
من
نه که نخواهم کمکت کنم!
من
اجازه ندارم!
***
شب است.
روی مبل نشسته ام
به این همه پیچیده گی می اندیشم
اما
بوسه ای بر گردنت و ...
با یک "بزن ببینم سریال های طنز فارسی . 1 شروع نشد"
زندگی را
-امشب هم-
ساده می کنم.
زندگی خیلی ساده و قشنگه!
البته عشق تو هم خیلی خالصه!
ممنونم.
ساده‌گی چقدر خوب است. همینکه سخت نیست و می‌شود راحت ایجادش کرد و لذت برد
پناهگاه است ناهید! پناهگاه!
بسیار با احساس:)
هرچه می کشم از همین "بسیار"بودنش است لعنتی!
ممنونم
آفرین!
چه همه خوش آمدی دوستم!
http://sepidedamvalimoo.blogfa.com
به سربازهای وظیفه می مانیم
در طرفین خط مرزی
اینگونه به هم نزدیک وُ
چه دور از یکدیگر
با دو شعر در باره دخترم نسیم ونقشه ی وطنم و نیز خبری در مورد دومین مجموعه شعر اینجانب با عنوان "سپیده دمی که بوی لیمو می دهد" به روز شده ام.با احترام و افتخار دعوت می شوید به خوانش و گفتگودر وبلاگم:
http://sepidedamvalimoo.blogfa.com
سلام و به روی چشم!
از یه شبه دیگه بنویس سپیده جان. شبی که تو حسابی خندیده باشی و ما هم به شادی تو لبخند بزنیم !