اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شود
اتاق آبی
...آسمان تمام شد؛ اینجا، زمین آغاز می شوددرباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
- یادگاری های اتاق آبی قبلی 8
- شعری که زندگیست... 13
- نقشی بر زمان خواهم زد... 26
- از روزگار 29
- شرح حال! 48
- یک گلایه! 9
- می نویسم که در تاریخ ثبت شود! 51
- مردی که زندگیست... 41
- درس زندگی 38
- از دیگران... 3
- خودشناسی! 60
- خبر خوب اینکه ... 8
- پاره های تنم... 4
- امروز ! 16
- نوشتنی ها 6
- TO DO LIST! 1
- جانم برایتان بگوید که ... 2
- سی سالگی 9
- زندگی بلد بودن می خواهد! 20
- هنر 2
- دختران شهرم... 1
- غُر ! 2
- پدر ها ... 4
- درد دارد ! 2
- سردردهای من ... 2
- ما به هم محتاجیم ... 4
ابر برجسب
کوهن کار کار ذهن است لئونارد کوهن خانم نقاش مک دونالد مادر کافه خوب است حال خوب تصویرسازی اول؛ باش! ... را از روزگار کار مونترالجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- فروردین 1403 1
- مهر 1398 1
- خرداد 1398 1
- اردیبهشت 1398 1
- آذر 1397 1
- شهریور 1397 2
- مرداد 1397 1
- فروردین 1397 1
- بهمن 1396 8
- مرداد 1396 3
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 1
- فروردین 1396 1
- بهمن 1395 2
- آذر 1395 1
- آبان 1395 3
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 4
- مرداد 1395 2
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 3
- اردیبهشت 1395 3
- فروردین 1395 4
- بهمن 1394 5
- دی 1394 3
- آذر 1394 4
- آبان 1394 1
- مهر 1394 2
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 1
- خرداد 1394 2
- اردیبهشت 1394 13
- فروردین 1394 4
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 6
- دی 1393 7
- آذر 1393 2
- آبان 1393 1
- مهر 1393 5
- شهریور 1393 3
- مرداد 1393 4
- تیر 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 5
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 9
- بهمن 1392 13
- دی 1392 3
- آذر 1392 5
- آبان 1392 11
- مهر 1392 7
- شهریور 1392 7
- مرداد 1392 10
- تیر 1392 10
- خرداد 1392 13
تولدی دیگر
تو نمی‌توانی درد گس نوستالژی کوچه‌ی بارانی اطراف هفت‌تیر را از من بگیری
تو نمی‌توانی همه چیز را مثل خودت چرک کنی
دیگر نمی‌توانی دیگر شیره‌ی زندگی جاری در همه لحظه‌ها و همه تصاویر و همه مهربانی‌های در و دیوار و جوب آب را
بکشی بریزی در چاه پر نشدنی دلسوزی خودت برای خودت
من دیگر کودک بی‌پناه محتاج تو نیستم
من حالا زنم
زن زخمی زیبای پالتو پوشی که
در کوچه‌ای از تهران قدیم اطراف کریم‌خان خانه دارد و
صبح شال قرمز گردن می‌کند و
زنبیل نویتالژیک بر می‌دارد و
می‌رود از جعفر آقا سبزی تازه می‌خرد و
برای دخترش آبگوشت می‌گذارد و
به صدای جیرینگ جیرینگ چای شیرین گوش می‌کند و
از عطر نان لواش تازه خوشبخت می‌شود.
تو زورت دیگر به خراب کردن تمام این زیبایی‌های ساده نمی‌رسد.
پ.ن: چقدر همه چیز خوبه و من با خیال راحت می‌تونم درد بکشم.
پاییزیه
فصل ها جدای از ما هویت ندارند.
دارند؛
ما بلد نیستیم ببینینم.
تماشا کردن را بلد نیستیم ...
حتی زندگی هم جدای از ما هویت دارد ... انقدر مغرور و خودخواهیم که نمی توانیم ببینیم.
ولی واقعیت این است که فارغ از احساسات و احوال ما ، زندگی در جریان تعادل خویش است ...
پاییز نود و چهار را بدجور می خواهم امسال.